Jacques Barth reageert in interview


Jacques Barth reageert in interview

Interview met Jacques Barth over beschuldigingen in de media

Naar aanleiding van een drietal artikelen die zijn verschenen in kranten is de projectleider van TreeGenes Jacques Barth geïnterviewd. Wij hopen dat hiermee meer duidelijkheid verschaft wordt over de ‘andere kant van het verhaal’ dat niet aan de orde komt in de drie artikelen. Jacques Barth heeft daarin immers geen weerwoord kunnen geven.

Er zijn afgelopen twee weken drie artikelen over u verschenen in kranten waarin u werd neergezet als nepprofessor, fraudeur, leugenaar en bully. Wat is daarvan waar en moeten deelnemers aan het TreeGenes onderzoek zich zorgen maken?

Barth: “Er worden in die artikelen heel wat beschuldigingen aan mijn adres geuit en een beeld van mij neergezet wat ik zeer betreur. Wat mij opvalt is dat er voorvallen, gesprekken en gegevens op zo’n manier aan elkaar verbonden worden, dat het helemaal niet meer klopt met wat er feitelijk aan de orde is of was. Ik kan natuurlijk op elk detail ingaan, want voor elke bewering is mijn tegenargument. Maar ja, dat lijkt mij geen goede weg. Het is duidelijk dat enkele mensen het oneens zijn met wat ik doe of hoe ik het doe. Dat is niet ongewoon in de wereld.

De wijze van berichtgeving is natuurlijk wel heel vervelend, niet alleen voor mij, maar ook voor mijn directe omgeving en natuurlijk voor iedereen die bij het onderzoek betrokken is.

Tegen de deelnemers van TreeGenes kan ik alleen maar zeggen dat ik nog steeds mijn uiterste best doe op te komen voor de belangen van de tweede generatie Holocaustoverlevenden (2G). Ik wil die problematiek op de politieke en wetenschappelijke kaart van Nederland zetten, zodat er gezocht kan worden naar werkende oplossingen. Onderzoekstechnisch gezien hoeven de deelnemers zich geen zorgen te maken. Alle onderzoekers die betrokken zijn bij TreeGenes volgen de geldende richtlijnen, een wetenschappelijke toezichtscommissie houdt de voortgang in de gaten en de data zijn bij een gespecialiseerd datacentrum opgeslagen. Op de website staat een nieuwsbericht van 10 november 2017 waarin wij dat uitgebreid toelichten.”

Er wordt over u gezegd dat uw onderzoeksplan niet klopt, uw geloofwaardigheid als onderzoeker wordt in twijfel getrokken. Hoe zit dat met betrekking tot TreeGenes?

Barth: “Ik ben al wetenschappelijk onderzoeker sinds 1986. Ik heb veel gepubliceerd in mijn vakgebied cardiologie, lezingen gehouden, presentaties gegeven. TreeGenes is in Nederland uniek. Nog niet eerder is er onderzoek gedaan naar 2G en hun fysieke gesteldheid en problematiek. In het buitenland is dat al wel gedaan. Momenteel is de techniek en kennis voorhanden om met veel lagere kosten dan voorheen cardiovasculair en epigenetisch onderzoek te doen. Dus dit is het moment, veel 2G zijn op leeftijd, dus het wordt hoog tijd.

Verder ben ik niet de enige onderzoeker in TreeGenes. Er zijn meerdere onderzoekers en instituten actief. En het protocol is in samenwerking met een tiental internationale instituten tot stand gekomen. Zij houden ook wetenschappelijk toezicht.”

Waarom bent u met TreeGenes gestart? En wat is uw persoonlijk belang bij het onderzoek?

Barth: “Ik ben een preventieve cardioloog. Ik zoek naar manieren om ziekte preventief te behandelen. Tijdens een reünie van mijn klas op de middelbare school enkele jaren geleden, allemaal 2G, viel mij op dat de meesten het maatschappelijk goed doen, maar dat ze meer lichamelijke en psychische klachten hebben dan een gemiddelde populatie. Daarnaast heb ik ongeveer 10 jaar als vrijwillig docent aan het Simon Wiesenthal centrum in Los Angeles 1G bezoekers begeleid. Daar viel me op dat hun kinderen er vaak slechter aan toe waren dan zij. Ik ben gaan zoeken naar oorzaken in de wetenschappelijke literatuur. Verstoring van bloeddruk, hartfrequentie en heartrate variability veroorzaken een verstoring van het dag- en nachtritme. Dat leidt uiteindelijk tot diverse ziektebeelden. Die ziektebeelden zie je bij 2G. In Nederland wordt buitenlands onderzoek over 2G nauwelijks erkend. Dus ik vond het tijd om een Nederlands onderzoek te starten. Ik ben op zoek gegaan naar instituten en organisaties die wilden bijdragen aan het onderzoek. Ik was in eerste instantie vrij ambitieus qua metingen, doelgroepen en aantallen. Maar wij hebben het onderzoek nu terug gebracht tot de kern. Hiermee hopen wij aan te tonen dat 2G meer aandacht verdiend. En hopelijk vinden wij sleutels die kunnen leiden tot het behandelen en wellicht ook voorkomen van trauma. Ook voor andere doelgroepen.

Op persoonlijk niveau, ik ben ook 2G. Wat ik hoor van de deelnemers, herken ik ook bij mijzelf. Ik heb altijd al gedacht dat er iets bijzonders was met de 2G groep, maar ik kon het niet onder woorden brengen. Ik vind dat het tijd wordt dat deze problematiek door overheid en onderzoekers erkend wordt. Dat wil ik bereiken. Verder niet. Ik ben 70. Ik hoef geen roem, carrière, status of wat dan ook. Ik heb er geen financieel belang bij. Op mijn leeftijd doe ik alleen nog dingen die ik leuk vind. Ik wil mijn expertise op het gebied van hart- en vaatziekten aanbieden aan mijn 2G groep en helpen voorkomen dat trauma doorgegeven wordt aan volgende generaties.”

In welk stadium verkeert het onderzoek nu?

Barth: “Het onderzoek kent drie fasen. De eerste fase was het 3 generatie oral-history-diepte-interview. Dit onderzoek is klaar. De resultaten worden nu geanalyseerd. De tweede fase is het 2G oral history-diepte-interview met het cardiovasculaire onderzoek. Hiermee zijn wij halverwege. De derde fase is het epigenetisch onderzoek. Momenteel zijn de onderzoekers de procedure aan het uitwerken. Wij hopen in de loop van 2019 de eerste resultaten te kunnen publiceren.

Wij zijn eigenlijk heel verrast dat het onderzoek zo goed loopt. Meer dan 200 mensen hebben zich aangemeld, terwijl wij maar 60 deelnemers nodig hebben voor het onderzoek. Uit ervaring weet ik dat bij een multicenter onderzoek, dus waarbij meerdere typen onderzoek gedaan worden, slechts ongeveer de helft van de deelnemers komt opdagen. Bij TreeGenes is het ruim 95%. Deelnemers zeggen andere afspraken af om erbij te kunnen zijn. Ondanks de vervelende berichtgeving is nog niemand afgehaakt, alhoewel ze het wel pijnlijk vinden. Ik denk dat mensen zich eindelijk gezien en gehoord voelen. Bij de opzet van het onderzoek was het niet de bedoeling dat er een persoonlijke band zou ontstaan tussen de onderzoekers en de deelnemers. Maar die ontstond wel en daar was blijkbaar ook behoefte aan. Daarom organiseren wij nu ook bijeenkomsten waarin deelnemers met elkaar kunnen delen. En wij hebben een stichting gevonden die ondersteuning kan organiseren als mensen daarom vragen. Het loopt eigenlijk op rolletjes. Alleen buitenstaanders maken zich zorgen. De deelnemers en onderzoekers hebben het volste vertrouwen.”

Loopt het TreeGenes onderzoek gevaar nu uw reputatie in twijfel wordt getrokken? Worden de resultaten straks wel geloofd? Hebben de deelnemers zich niet voor niets kwetsbaar opgesteld?

Barth: “De deelnemers zijn dappere mensen die eindelijk een manier hebben gekregen om te staan voor wat zij nodig hebben. Ik en de andere onderzoekers zijn blij dat wij hen op deze manier een stem kunnen geven. En het onderzoek zelf is objectief. Het diepte-interview volgt strikte wetenschappelijk erkende methoden van interviewen en analyseren. Een cardiologisch en epigenetisch onderzoek wordt gedaan door meetinstrumenten, die gegevens zijn automatisch objectief. Elk instituut doet zijn eigen deelonderzoek en presenteert zijn eigen resultaten. En de gegevens worden geanalyseerd door een onafhankelijk instituut. Dus ik zie geen reden waarom de resultaten betwijfeld zouden worden. Overigens zou een vervolgonderzoek om de resultaten nader te staven natuurlijk van harte welkom zijn. Hoe meer wij hierover te weten komen als samenleving, hoe beter. Immers, trauma is enorm kostbaar, niet alleen financieel. Deze onderzoeksgroep kan als voorbeeld dienen voor andere doelgroepen die met trauma te maken hebben in de huidige tijd. Hoe fantastisch zou het zijn als wij een manier vinden om beter om te gaan met het posttraumatisch stress syndroom.”



Pin It on Pinterest